DANTE GİBİ ORTASINDA MIYIZ ÖMRÜMÜZÜN*
İnsan yaşamın bir döneminde geriye dönüp bakma, hayatı, geçmişi sorgulama gereği duyar. Yaptığı hatalar, vazgeçtikleri, vazgeçemedikleri, başarıları, başarısızlıkları bir bir sıraya girip gözünün önünden geçer. Bu hesaplaşma yaşamın günlük rutinlerinden, sorunlarından çok daha derin bir temele dayanır aslında; hayatın kendisine. O hayatın içinde insanın nasıl var olduğuyla ilgili bir sorgudur bu. Başkalarının biçimlendirmesiyle gelinen yaştan sonra kendi olabilme çabasıdır. Danta Alighieri 1307-1321 yılları arasında yazdığı İlahi Komedya ’nın başlangıç dizesinde okuru bu varoluş sorgulamasının içine çeker. Yaşam yolumuzun ortasında Karanlık bir ormanda buldum kendimi, çünkü doğru yol bitmişti.(1) Papa’nın jübile yılı ilan ettiği 1300 Paskalyasında 7 Nisan Perşembeyi 8 Nisan Cumaya bağlayan gece, tam da insan ömrünün ortası kabul ettiği otuz beş yaşında, ahlaki değerlerin olmadığı, günahkâr bir ortamda yolunu şaşırmıştır. Eserin en önemli motifi rüyadır. D...