Fatma Burçak: Hikayesini Arayan Okur

Neler oluyor benim güzel ülkemde? Yürekler kanıyor... Türke Türk, Kürde Kürt demek sanki dillleri yakıyor... Domuz bağıyla öldürülenler bir kez daha işkenceden geçiyor... Öğrenciler eşek sudan gelene dek dövülüyor... Kadınlar sittinsenedir intihar ediyor... Saygının yerini pervasızlık alıyor... Ağız dolusu küfür siyasetin jargonuna yerleşiyor... Keyifle içilecek bir yudum içki boğazlara düğüm oluyor... İşsizlik umutsuzluk oluyor... Umutlar hep başka bahara kalıyor... Koskoca bir millet yoksulluğa, yoksunluğa alışıyor... Yapanın yaptığı yanına kalıyor... Dertlere derman bulunmuyor... Saymakla bitmiyor ama elden de bir şey gelmiyor... 13.01.2011

Herkes için farklı çağrışımları olsa da, hayatı yaşamaya, beklemeye değer kılan bir güven duygusudur umut. Ne çok şey anlatır. Özünde hep daha iyiye kavuşma arzusudur. Bir bebeğin gülüşü, çalan telefonun sesi, posta kutusuna düşen bir mesaj, bazen bir kağıt parçası, bir gazete haberi umut olup tutuşuverir yüreklerde. Ne zordur umut etmek ya da en zoru umut edememek. Hayatımız boyunca sahip olabildiklerimizin, yalnızca bizim olanların en önemlisi olduğunu anlayamadan yaşar gideriz. Kimi zaman kendimizi tüketir bir başkasında ararız umudu. Kimi zaman bize umudu getirecek birini ararız. Kimi zaman umudun kendini ararız. Umudu aramak karanlıklarda, bazen el yordamıyla, bazen tökezleyerek, düşe kalka... Onu bulamamaktan korkmak... Eğer hal böyleyse, korku egemen olmuşsa zihne kaybedilmiş bir yaşam kalır geride. Yol her an biraz daha karanlık olmaya başlar, sürüngenler etrafta dolaşır, her adımda gölgeler biraz daha uzar, kalp atışları hızlanır. Tutunduğumuz dallar elimizde kalır, kendi sesi...