Fatma Burçak: Hikayesini Arayan Okur

Bugünün çocukları büyüdüğünde kitapları çocukluk anılarına nasıl yerleştirirler bilemiyorum. Biz ve bizden önceki nesiller için çocukluğumuzda okuduğumuz kitapların izini sürmek tadıyla kokusuyla o günlere dönmek gibidir. Okuduğum ilk roman olan Denizler Altında 20000 Fersah , onu aldığım ilk günü, kalın bez cildini, eve gidip de okumak için nasıl sabırsızlandığımı, evimizin salonunda duran kütüphaneli divana kurulup babamın kitaplarının gölgesinde okuyuşumu hatırlatır bana. O divanda okuduğum Kibritçi Kız masalını hatırlarım sonra ve hüngür hüngür ağlayışımı. Marcel Proust, Okuma Günleri 'nde okuma eylemiyle geçirdiğimiz zamanın dolu dolu yaşadığımız zamanlar olduğunu kendi anılarından derlediği küçük yolculuklarla anlatmaya başlıyor. Zorunluluklar için bile olsa gözlerimizi kitaptan ayırmanın nasıl zor geldiğini, her kitapla farklı iklimlere yaptığımız yolculukları, bellek yoklamalarını, en önemlisi de yaşamımız boyunca tek başımıza yaptığımız en keyifli eylem olduğunu söylüyor...

"Ben" dediğimiz varlık ne zaman tam olarak ben olur? Bizi oluşturan tüm algılardan, yargılardan, sıfatlardan kurtulup çıplak ve gerçek "ben"e ulaşabilmek mümkün mü? Çoğunlukla ailemiz, öğretmenlerimiz, arkadaşlarımız ve hayatımızdan geçip giden herkes tarafından şekillendirilen bir "ben"le yaşamıyor muyuz her birimiz. Bize bakan herkes için farklı biri değil miyiz, hatta kendimiz de her gün farklı bir "ben"le kalkmıyor muyuz yataktan. Bizi tanıyan herkes kadar "ben" taşıyoruz üzerimizde; binlerce, belki de hiçbiri bize ait "ben" değil, gerçekte bir tane "ben" var mı, bilmiyoruz... Yazar Pirandello, Roma ve Bonn Üniversitelerinde öğrenim görmüş. Buralarda felsefe ile dil bilgisi (filoloji) okumuş. Sonra da Roma'da bir öğretmen seminerinde edebiyat hocalığı yapmış. Karısını akıl hastanesine yatırmak zorunda kalması, onun için yıkıcı olmuş, karamsarlığa düşerek kendini kendini yazmaya vermiş. Önceleri konularını çe...