Adı İsmail



Giydiği siyah tişört bedenini sarıyor. Kendisine yaklaşanları çapkın bir gülümsemeyle karşılayıp, kumral saçlarını elleriyle geriye doğru tarıyor. Saçları uzun, neredeyse omuzlarına değiyor. Mandalina tezgâhının arkasında sanki dünyayı satıyor. Bir gözü görmüyor. Diğer pazarcılar gibi bağırıp çağırmıyor, mandalinaların arkasından karşısındaki objektife poz verir gibi gülümsüyor sadece. Tezgâhta hiç fiyat etiketi yok. Fiyat sorduğunda önce bir mandalina ikram ediyor, sonra “senin için 2,5 olur” diyor. Sanki pazardaki en güzel mandalinayı sana bedava veriyormuşçasına bir lütufla. Bu sırada hep gülüyor. Mavisi bulanmış görmeyen gözüyle gülümseyerek bakıyor. Sakınma, utanma yok. Kendinden emin. Kadınlar İsmail’den mandalina almak için neredeyse sıraya giriyorlar. Eski müşteriler yeni gelenlere, o hep en iyi meyveyi satar, diye övüyorlar İsmail’i. O da becerikli elleriyle mandalinaları ikişer ikişer poşetlere dolduruyor, poşeti tartıya koyup, parayı önlüğünün cebine atıveriyor. Pazarlık, seçmek, ellemek yok. İsmail, bu pazara kadınlar en iyi meyveyi alsınlar diye geliyor.
İsmail, dört yaşında. Akıllı, sakin bir çocuk. Her Allah’ın günü sokakta, kimi zaman diğerleriyle top peşinde koşuyor, kimi zaman çamurlara bata çıka koşup duruyor. Annesi gündeliğe gidiyor, babası evde, işsiz. Kafası çok bozulursa İsmail’i bir posta dövüyor. İsmail hiç sesini çıkarmıyor, ağlamıyor. Babası buna daha çok kızıyor. Kapatıyor karanlık odaya, anası gelene dek aç, susuz bırakıyor onu. Anası yorgun geliyor eve çok yorgun. Her gün halı sil, cam sil, kapı sil. Zaten kuş kadar canı var, o canı da gelince İsmail’ine veriyor. Yediriyor, öpüyor, kokluyor, koynunda uyutuyor onu. İsmail sadece annesini seviyor.
İsmail sekiz yaşında. Bakkal amca, parasız sigara vermiyor. Babası çok kızıyor İsmail’e. Ulan bir sigara almayı beceremedin, deyip patlatıyor tokadı. İsmail sendeleyip düşüyor, başını çarpıyor, masanın köşesi gözüne denk geliyor. Gözünde kan… Korkuyor İsmail, ellerini gözünün üstüne basıp karanlık odada anacığını bekliyor. Annesi gelince çılgınlar gibi hastaneye koşturuyor canını. Yok, göz görmüyor… Anası İsmail’le eve geliyor, İsmail’in gözü bandajlı. Anası hiçbir şey söylemeden mutfağa gidiyor, elinde ekmek bıçağı. Babası elinde sigarasıyla dumanın ardından kayıtsız bakıyor. Anası kadidi çıkmış bedeninden umulmayan bir çeviklikle bıçağı kocasının boğazına dayıyor. Git, diyor. Git ve sakın gelme. Yoksa seni doğrarım, yapacağımı bilesin. Adam bir İsmail’e bakıyor, bir karısına. Çocuk babasız büyüyor, sadece annesini seviyor.
İsmail, bu pazara kadınlar en iyi meyveyi alsınlar diye geliyor.
21.10.2010

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Okumak ya da Okumamak: "Kayıp Zamanın İzinde"

Resim
2019 yılı bahar aylarında Gergedan Atölye'de son toplantılarımızı yaparken bir Proust dalgası dolaşmıştı odanın içinde. Dalgayı başlatan atölyemizin müdavimlerinden Canan Hanım'dı. Okur muyuz, okumaz mıyız diye düşünürken o dalgaya kapılıp "Evet," demiş buldum kendimi. O yaz Proust okumakla geçti. Benim için Proust okumak sadece Kayıp Zamanın İzinde 'yi okumakla biten bir iş değil. Anlatmak üzere okuduğum her kitabın ve yazarın çevresinde onlarca kez dönüp iç içe geçen bir sürü okuma çemberi çizdiğimi söylersem abartmış olmam. Başta Mehmet Rifat'ın yazdıkları olmak üzere o büyük romana geçmeden o kadar çok şey okudum ki neredeyse kitabın hangi cildinde ne var, nasıl anlatıyor, metnin içinde nelerle karşılaşacağım, hepsini biliyordum. Oysa romanı okumaya başladığımda pek de düşündüğüm gibi olmadı. Anladım ki yazarın sunduğu evren benim düşündüğümden çok daha katmanlıydı. 2019 Ekim'inde Gergedan Kitabevi'nin arka odasında yirmi kişilik bir yolculuktu  Ka...
Devamı

Cenk Hikayeleri - Murathan Mungan

Resim
Cenk Hikâyeleri’ni ilk kez 1986 yılında Remzi Kitabevi yayınlamış. Elimdeki 2010 yılında Metis’ten çıkan on ikinci basım. Kapak resmi Fatma Tülin Öztürk tarafından bu eser için özel olarak yapılmış. Ne yazık ki öyküye hak ettiği değeri vermeyen okurlarımızın yirmi dört yılda da olsa bir öykü kitabını on ikinci basıma taşımış olmaları ne mutlu. İçinde altı öykü barındıran bu kitaptaki her hikâye iki kahramanın birbirleriyle mücadelesini ve bir yandan da kahramanların kendileriyle hesaplaşmalarını anlatıyor. Her kahraman diğerine ayna tutuyor. Murathan Mungan’ın sade ama incelikle işlediği dili, yeni ve eski kelimeleri ustalıkla kullanması, gereksiz diyaloglardan kaçması her öykünün tadına tat katıyor. Bir kitabı okurken onun içine girebilmek, o anı yaşayabilmek önemlidir. Mungan’ın öykülerinde çizdiği atmosfer öyle güçlü ki, yağmurdan sonra topraktan çıkıp burnunuza dolan buğuyu sayfaların arasında hissedebiliyorsunuz. İlk öykü, Şahmeran’ın Bacakları… Elbette bir Şahmeran ö...
Devamı

Bir Ölünün Defteri - Halid Ziya Uşaklıgil

Resim
KARA KAPLI DEFTERİN KARA YAZILARI Bir Ölünün Defteri ’ni tutuyorum elimde, içim ürperiyor. Ne bulacağım içinde dersiniz?  Yarım kalan hayaller ve yaşanamamış bir hayat mı, saadet ve umut dolu yazılar mı? Elbette ikincisini yeğlerim ama yazar Halit Ziya olunca birincinin cevabını bulacağınız su götürmez. Servet-i Fünun yazarları gibi o da melankoli ve dram sever çünkü. Hatta acı var mı acı repliğiyle sorarsanız, size evet der. Bir Ölünün Defteri ,  Osman Vecdi adlı kahramanın günlüğüdür. Vecdi günlüğünde, halasının kızı Nigar’a olan aşkını anlatır. Çocukluk yıllarından başlayarak ele aldığı anılarını, Nigar ve arkadaşı Hüsam ile tanışıklıklarını ve onlara karşı hissettiklerini kaleme alır. Eser bu şekliyle Genç Werther’in Acıları’ nı hatırlatıyor sanki. İkisi de günlük biçiminde yazılmış ve sevdiğine kavuşamamış melankolik kişilikleri ele alıyor. Werther’in dramla biten aşk hikâyesine benzer biçimde noktalanıyor Vecdi’nin hayatı. Vecdi’nin günlüğünü Hüsam tanıtır bizlere. H...
Devamı