Beş Minare


Pek çok sinemacı Mahsun Kırmızıgül filmlerini eleştirse de ben onun söyleyecek bir sözü olduğunu ve onu söylemek için elinden geleni yaptığını düşünüyorum. Hepimiz öyle değil miyiz? İçimizde birikeni paylaşmak, arınmak için yazıyoruz, söylüyoruz… Kimin elinden ne geliyorsa, neye gönül verdiyse…
New York’ta Beş Minare… Radikal İslamcı terör örgütleri peşinde koşan bir polisin aslında genlerine işlenmiş kan davası peşinde tükendiğini ve tükettiklerini anlatan bir film. Bir yandan da pek çok mesaj veriyor; islamın hoşgörüsü, insanların  hoşgörüsüzlüğü, insan olmak gibi pek çok küçük mesaj açık açık söyleniyor ve gösteriliyor izleyiciye. Bence filmin eleştirilebilecek en büyük sorunu bu; mesajlar fazla açık verilmiş. Bu yönetmenin/senaristin özel tercihi de olabilir elbette; benim insanım yüzüne söylenmeyen şeyi idrak etmek de zorlanır ben en iyisi olduğu gibi anlatayım, diye düşünmüş olabilir. Ayrıca Mahsun Kırmızıgül, bizim karakterimizi iyi biliyor, sahnelerini buna göre kurguluyor, kısaca gönül telimizi iyi titretiyor!!!
Filmi genel olarak beğendiğimi söyleyebilirim, izlediğimiz pek çok Bruce Willis filminden çok daha iyi. Müzikler ve görüntü alkışı hak ediyor. Kanlı sahneler bile çok iyi kurgulanmış bence… Oyuncular için söylenebilecek bir şey yok, hepsi yerini bulmuş, zaten kendilerini kanıtlamış isimler. Mahsun Kırmızıgül ve Mustafa Sandal için de diyebilirim ki, bence, oyunculukları müzisyenliklerinden daha iyi.
Bir izleyici olarak daha fazlasını söylemek bana düşmez ama ben derim ki, bu filmi izleyin.
13.11.2010

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Okumak ya da Okumamak: "Kayıp Zamanın İzinde"

Resim
2019 yılı bahar aylarında Gergedan Atölye'de son toplantılarımızı yaparken bir Proust dalgası dolaşmıştı odanın içinde. Dalgayı başlatan atölyemizin müdavimlerinden Canan Hanım'dı. Okur muyuz, okumaz mıyız diye düşünürken o dalgaya kapılıp "Evet," demiş buldum kendimi. O yaz Proust okumakla geçti. Benim için Proust okumak sadece Kayıp Zamanın İzinde 'yi okumakla biten bir iş değil. Anlatmak üzere okuduğum her kitabın ve yazarın çevresinde onlarca kez dönüp iç içe geçen bir sürü okuma çemberi çizdiğimi söylersem abartmış olmam. Başta Mehmet Rifat'ın yazdıkları olmak üzere o büyük romana geçmeden o kadar çok şey okudum ki neredeyse kitabın hangi cildinde ne var, nasıl anlatıyor, metnin içinde nelerle karşılaşacağım, hepsini biliyordum. Oysa romanı okumaya başladığımda pek de düşündüğüm gibi olmadı. Anladım ki yazarın sunduğu evren benim düşündüğümden çok daha katmanlıydı. 2019 Ekim'inde Gergedan Kitabevi'nin arka odasında yirmi kişilik bir yolculuktu  Ka...
Devamı

Cenk Hikayeleri - Murathan Mungan

Resim
Cenk Hikâyeleri’ni ilk kez 1986 yılında Remzi Kitabevi yayınlamış. Elimdeki 2010 yılında Metis’ten çıkan on ikinci basım. Kapak resmi Fatma Tülin Öztürk tarafından bu eser için özel olarak yapılmış. Ne yazık ki öyküye hak ettiği değeri vermeyen okurlarımızın yirmi dört yılda da olsa bir öykü kitabını on ikinci basıma taşımış olmaları ne mutlu. İçinde altı öykü barındıran bu kitaptaki her hikâye iki kahramanın birbirleriyle mücadelesini ve bir yandan da kahramanların kendileriyle hesaplaşmalarını anlatıyor. Her kahraman diğerine ayna tutuyor. Murathan Mungan’ın sade ama incelikle işlediği dili, yeni ve eski kelimeleri ustalıkla kullanması, gereksiz diyaloglardan kaçması her öykünün tadına tat katıyor. Bir kitabı okurken onun içine girebilmek, o anı yaşayabilmek önemlidir. Mungan’ın öykülerinde çizdiği atmosfer öyle güçlü ki, yağmurdan sonra topraktan çıkıp burnunuza dolan buğuyu sayfaların arasında hissedebiliyorsunuz. İlk öykü, Şahmeran’ın Bacakları… Elbette bir Şahmeran ö...
Devamı

Bir Ölünün Defteri - Halid Ziya Uşaklıgil

Resim
KARA KAPLI DEFTERİN KARA YAZILARI Bir Ölünün Defteri ’ni tutuyorum elimde, içim ürperiyor. Ne bulacağım içinde dersiniz?  Yarım kalan hayaller ve yaşanamamış bir hayat mı, saadet ve umut dolu yazılar mı? Elbette ikincisini yeğlerim ama yazar Halit Ziya olunca birincinin cevabını bulacağınız su götürmez. Servet-i Fünun yazarları gibi o da melankoli ve dram sever çünkü. Hatta acı var mı acı repliğiyle sorarsanız, size evet der. Bir Ölünün Defteri ,  Osman Vecdi adlı kahramanın günlüğüdür. Vecdi günlüğünde, halasının kızı Nigar’a olan aşkını anlatır. Çocukluk yıllarından başlayarak ele aldığı anılarını, Nigar ve arkadaşı Hüsam ile tanışıklıklarını ve onlara karşı hissettiklerini kaleme alır. Eser bu şekliyle Genç Werther’in Acıları’ nı hatırlatıyor sanki. İkisi de günlük biçiminde yazılmış ve sevdiğine kavuşamamış melankolik kişilikleri ele alıyor. Werther’in dramla biten aşk hikâyesine benzer biçimde noktalanıyor Vecdi’nin hayatı. Vecdi’nin günlüğünü Hüsam tanıtır bizlere. H...
Devamı