Deniz

Doğa güz kıyafetlerini giydi çoktan. Akşam, hafif bir serinlik ve saçları karıştıran rüzgarla birlikte geliyor. Lodosla teşrif edip denizin üstünde salınan yosunlar sabah başlayan sert poyraza dayanamamış. Kimi denizin dibinde çürümeye bırakmış kendini, kimi başka kıyılara yol almış, kimi dubalara, kayıklara takılmış. Deniz... Soğuk, keskin, sakin nazarlarla süzüyor kıyıcığında oturanları. Kumsala değen etekleri beyaz, zarif ve davetkar.
Ayaklarımın altında kum... Islak ve soğuk... Parmak uçlarım kıyıda salınan köpüklere dokunuyor. Sanki korkup kaçıyorlar ve sonra yeniden gelip değiyorlar ayaklarıma. Bir adım daha... Suyun içinde taşlar, rengarenk, irili ufaklı, canımı acıtıyorlar. Üşüyorum... Vazgeçmeyi düşünüyorum. Vazgeçmiyorum. Bir adım daha... Diz kapaklarımda hissediyorum suyu. Tüm bedenim ürperiyor. Derin bir nefes alıp tutuyorum. Ve birden bırakıyorum ciğerlerime doldurduğum tüm havayı. Bir şey bildiğimden değil, böyle yaparsam soğuğa dayanabilir mişim gibi geliyor. Ellerimi daldırıyorum. Suyun içindeki ellerime bakıyorum. Ne güzel görünüyor turuncuya boyadığım tırnaklarım. Küçücük adımlarla ilerliyorum. Göbeğim ıslandığında kollarımla sarmalıyorum kendimi. Öyle hiç kıpırdamadan bekliyorum. Bir kaç dakika ya da belki daha fazla. Güneş kızıl saçlarını toplayıp tepenin ardına çekilmek üzere. Hayır, onun şahitliğini istiyorum ben. Kendimi usulca bırakıyorum suya. Öyle sessiz... Denizi döşek yapıyorum bedenime. Yüzüm bulutlara dönük, gözlerim gökyüzünün mavisine bulanıyor. Denizin ritmine uyuyor bedenim, dingin. Su kulaklarımın içine dolduruyor mutlak sessizliği. Güneşin tanıklığında ilkin saçlarım yosun oluyor ardından tenim denize karışıyor. Ben deniz oluyorum, ruhum semaya ağıyor, bir tek yüreğim ait olmadığı yerde duruyor.

Yorumlar

  1. buket04 Eylül, 2011

    Bu yılki İzmir kitap fuarında inşallah sizleri görürüm.Sizinle tanışıp kitaplarınızı imzalatmak için can atıyorum :)

    YanıtlaSil
  2. melis09 Eylül, 2011

    burçak abla, siz öğrenciler okusun diye kitaplar yazan bir yazarsınız. hürriyet gazetesi siyasi görüşü belli bir gazete. niye reklamını yapıyorsunuz ki? konu yalnızca bu gazete de değil. hangi gazeteyi koysanız bence yanlış olur. bunu söyleyişimin nedeni hürriyet gazetesini sevmeyişim değil yani. bence iyi etmiyorsunuz. ben sizi de carpe diemi de seviyorum ve yalnızca biz gençlerin hoşlanacağı şeyler görmek istiyorum.

    YanıtlaSil
  3. Fatma Burcak10 Eylül, 2011

    Sevgili Melis,
    Ben aslında hürriyet reklamı yapmak için değil güncel kültür ve sanat olaylarından küçük haberler ve ilgi çeken bir kaç köşe yazısı görünsün diye bu linkleri siteye ekledim. Bunun bir taraf tutumu olmadığını bilmelisin. Ama sözlerini değerlendirip farlı linklerle bu açığı kapamaya çalışacağım.
    sevgiler...

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Okumak ya da Okumamak: "Kayıp Zamanın İzinde"

Resim
2019 yılı bahar aylarında Gergedan Atölye'de son toplantılarımızı yaparken bir Proust dalgası dolaşmıştı odanın içinde. Dalgayı başlatan atölyemizin müdavimlerinden Canan Hanım'dı. Okur muyuz, okumaz mıyız diye düşünürken o dalgaya kapılıp "Evet," demiş buldum kendimi. O yaz Proust okumakla geçti. Benim için Proust okumak sadece Kayıp Zamanın İzinde 'yi okumakla biten bir iş değil. Anlatmak üzere okuduğum her kitabın ve yazarın çevresinde onlarca kez dönüp iç içe geçen bir sürü okuma çemberi çizdiğimi söylersem abartmış olmam. Başta Mehmet Rifat'ın yazdıkları olmak üzere o büyük romana geçmeden o kadar çok şey okudum ki neredeyse kitabın hangi cildinde ne var, nasıl anlatıyor, metnin içinde nelerle karşılaşacağım, hepsini biliyordum. Oysa romanı okumaya başladığımda pek de düşündüğüm gibi olmadı. Anladım ki yazarın sunduğu evren benim düşündüğümden çok daha katmanlıydı. 2019 Ekim'inde Gergedan Kitabevi'nin arka odasında yirmi kişilik bir yolculuktu  Ka...
Devamı

Cenk Hikayeleri - Murathan Mungan

Resim
Cenk Hikâyeleri’ni ilk kez 1986 yılında Remzi Kitabevi yayınlamış. Elimdeki 2010 yılında Metis’ten çıkan on ikinci basım. Kapak resmi Fatma Tülin Öztürk tarafından bu eser için özel olarak yapılmış. Ne yazık ki öyküye hak ettiği değeri vermeyen okurlarımızın yirmi dört yılda da olsa bir öykü kitabını on ikinci basıma taşımış olmaları ne mutlu. İçinde altı öykü barındıran bu kitaptaki her hikâye iki kahramanın birbirleriyle mücadelesini ve bir yandan da kahramanların kendileriyle hesaplaşmalarını anlatıyor. Her kahraman diğerine ayna tutuyor. Murathan Mungan’ın sade ama incelikle işlediği dili, yeni ve eski kelimeleri ustalıkla kullanması, gereksiz diyaloglardan kaçması her öykünün tadına tat katıyor. Bir kitabı okurken onun içine girebilmek, o anı yaşayabilmek önemlidir. Mungan’ın öykülerinde çizdiği atmosfer öyle güçlü ki, yağmurdan sonra topraktan çıkıp burnunuza dolan buğuyu sayfaların arasında hissedebiliyorsunuz. İlk öykü, Şahmeran’ın Bacakları… Elbette bir Şahmeran ö...
Devamı

Bir Ölünün Defteri - Halid Ziya Uşaklıgil

Resim
KARA KAPLI DEFTERİN KARA YAZILARI Bir Ölünün Defteri ’ni tutuyorum elimde, içim ürperiyor. Ne bulacağım içinde dersiniz?  Yarım kalan hayaller ve yaşanamamış bir hayat mı, saadet ve umut dolu yazılar mı? Elbette ikincisini yeğlerim ama yazar Halit Ziya olunca birincinin cevabını bulacağınız su götürmez. Servet-i Fünun yazarları gibi o da melankoli ve dram sever çünkü. Hatta acı var mı acı repliğiyle sorarsanız, size evet der. Bir Ölünün Defteri ,  Osman Vecdi adlı kahramanın günlüğüdür. Vecdi günlüğünde, halasının kızı Nigar’a olan aşkını anlatır. Çocukluk yıllarından başlayarak ele aldığı anılarını, Nigar ve arkadaşı Hüsam ile tanışıklıklarını ve onlara karşı hissettiklerini kaleme alır. Eser bu şekliyle Genç Werther’in Acıları’ nı hatırlatıyor sanki. İkisi de günlük biçiminde yazılmış ve sevdiğine kavuşamamış melankolik kişilikleri ele alıyor. Werther’in dramla biten aşk hikâyesine benzer biçimde noktalanıyor Vecdi’nin hayatı. Vecdi’nin günlüğünü Hüsam tanıtır bizlere. H...
Devamı