Günlüğüm - 11

Ne zormuş mutluluğu anlatmak. Ama sebebi olmayan mutluluğu. Sabah bir şarkıyla başlayan ve gün boyu devam eden neşeyi izah edebilmek için bahaneler yaratmak gerekiyormuş. Kulağındaki müziğe eşlik ederek yürümek gerçekten deli işiymiş bu şehirde. Taksi şoförüne "hayırlı işler, iyi günler" demek bile işitilmiş durum değilmiş. Gazete haberlerine, internetten yağan kavga-dövüş sahnelerine, hayvanların iç acıtan kanlı görüntülerine, bu soğukta aç ve açık kalan çocuklara rağmen bütün gün gülümsemeyi başarabilmek de hayra alamet değilmiş. Değilmiş de istenirse olabilirmiş... İnsan isterse keyifli olmayı, mutlu kalmayı başarabilirmiş... BAZEN...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Okumak ya da Okumamak: "Kayıp Zamanın İzinde"

Bir Ölünün Defteri - Halid Ziya Uşaklıgil

Cenk Hikayeleri - Murathan Mungan