Günlüğüm - 15

Beklersin bazen. Hiç umudun olmasa da içinde cılız bir ses, belki der.Belki... Oysa aklın zaten biliyordur olmayacağını, umut kuşunun kanatları çoktan kırılmıştır. Ama insan evladı... Beklersin bazen... Olmayacağını bilerek olabilirliğinin hayallerini kurarsın. Gelmeyeceğini bilerek geldiğinde ne yapacağını düşlersin. Olmaz, gelmez, yürümez... Biliyordum böyle olacağını, dersin kendi kendine. Üzülmedim; belliydi zaten, diyerek avunursun. Yine de susturamazsın içindeki o ürkek sesi. Hep fısıldar: Ya olursa, ya gelirse, kim bilir... İşte o fısıltıdır seni ayakta tutan. O cılız, ürkek sestir hiç belli etmeden içindeki umudu yaşatan. Her daim yeni baştan...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Okumak ya da Okumamak: "Kayıp Zamanın İzinde"

Cenk Hikayeleri - Murathan Mungan

Bir Ölünün Defteri - Halid Ziya Uşaklıgil