Katil: Damacanadan Damlayan Su



Sert bir vuruşla “enter” tuşuna bastı. Ekrandaki saate baktı. Bacaklarının uyuştuğunu hissetti. Ellerini masanın kenarlarına dayayıp kendini hızla geri itti. Tekerleklerin laminat parkeler üzerinde çıkardığı sesler içini kaldırdı. Koltuğundan kalkıp mutfağa doğru yürüdü. Bu kez yüksek topuklarının parke üzerinde tak tak çıkardığı sesleri dinledi. Mutfağa giderken önünden geçtiği odalara baktı göz ucuyla. Herkes bilgisayar ekranına dikmişti gözünü. Ekranın mavimtırak ışığı yüzlerine yansıyordu. Ölü gibi görünüyoruz, diye düşündü.
Mutfağa geldiğinde evyenin içinde ve etrafında biriken kirli bardaklara baktı. Allah kahretsin, dedi. İşte bir sürü herifle çalışmanın dertlerinden biri daha. Su içmek için bardak bulmazsın çünkü piçlerin hiç biri kirlettikleri bardağı yıkamaz. Eskiden kalma kâğıt bardaklar olduğunu hatırlayarak çekmeceleri karıştırmaya başladı. Evet, ikinci çekmecede birkaç tane kalmıştı işte. Birini aldı, diğerlerini kimsenin bulmaması için kâğıt havluya iyice sarıp çekmecenin en arkasına attı. Tembel heriflerin aklına gelmez zaten aramak, diye düşündü.
Arkasının dönüp damacanaya yürüdü, kâğıt bardağı pompanın ağzına tuttu ve pompaya basmaya başladı. Damacanadan boş olduğunu belirten tıslamadan başka bir şey dökülmedi. Bir küfür daha savurdu içinden. Elindeki kâğıt bardağı tezgâha bırakıp damacanada takılı pompayı söktü. Boruda biriken sular yere aktı. Şimdi de çamur olur burası, diye öfkeyle içinden geçirdi. İlk çekmecedeki, mavi saplı bıçaklardan birini aldı. Elindeki ucu sivri bıçağa bakıp hangisine saplasam diye düşündü. Sonra düşündüğü şeyi yaparken hayal etti kendini. Hınzırca gülümseyip omuz silkti. Boş damacananın yanında duran yedeğin güvenlik bandını kesti. Plastik kapağı kaldırdı. Elindekileri çöpe atmak için döndüğünde ıslak mermer zeminde ayağı kaydı. Düşmemek için panikle çırpınmaya başladı. Tutunacak bir yer aradı; mutfağın tam ortasında boşlukta öne arkaya gitti geldi. Dengesini iyice kaybettiği anda elinde sımsıkı tuttuğu sivri uçlu bıçağın boynundan içeri girerken çıkardığı yumuşak, iğrenç sesi duydu. Keskin, bitimsiz bir acı düğümlendi. Dizlerinin üstüne düştü. Bir süre köpek gibi dört ayak üstünde durmaya çalıştı. Boğazından ses diye çıkan hırıltılar bir işe yaramadı. Sağa doğru devrildi. Bıçak hala boynunda duruyordu. Kendi kanının mutfağa yayılışını izledi birkaç saniye. İşte sonunda hepsinden çok kirletmişti mutfağı. Pislik neymiş görsünler, diye düşündü gözleri kapanmadan önce. Sol bacağı hafifçe titredi, diğerinin üstüne düştü…

Nisan 2012

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Okumak ya da Okumamak: "Kayıp Zamanın İzinde"

Resim
2019 yılı bahar aylarında Gergedan Atölye'de son toplantılarımızı yaparken bir Proust dalgası dolaşmıştı odanın içinde. Dalgayı başlatan atölyemizin müdavimlerinden Canan Hanım'dı. Okur muyuz, okumaz mıyız diye düşünürken o dalgaya kapılıp "Evet," demiş buldum kendimi. O yaz Proust okumakla geçti. Benim için Proust okumak sadece Kayıp Zamanın İzinde 'yi okumakla biten bir iş değil. Anlatmak üzere okuduğum her kitabın ve yazarın çevresinde onlarca kez dönüp iç içe geçen bir sürü okuma çemberi çizdiğimi söylersem abartmış olmam. Başta Mehmet Rifat'ın yazdıkları olmak üzere o büyük romana geçmeden o kadar çok şey okudum ki neredeyse kitabın hangi cildinde ne var, nasıl anlatıyor, metnin içinde nelerle karşılaşacağım, hepsini biliyordum. Oysa romanı okumaya başladığımda pek de düşündüğüm gibi olmadı. Anladım ki yazarın sunduğu evren benim düşündüğümden çok daha katmanlıydı. 2019 Ekim'inde Gergedan Kitabevi'nin arka odasında yirmi kişilik bir yolculuktu  Ka...
Devamı

Cenk Hikayeleri - Murathan Mungan

Resim
Cenk Hikâyeleri’ni ilk kez 1986 yılında Remzi Kitabevi yayınlamış. Elimdeki 2010 yılında Metis’ten çıkan on ikinci basım. Kapak resmi Fatma Tülin Öztürk tarafından bu eser için özel olarak yapılmış. Ne yazık ki öyküye hak ettiği değeri vermeyen okurlarımızın yirmi dört yılda da olsa bir öykü kitabını on ikinci basıma taşımış olmaları ne mutlu. İçinde altı öykü barındıran bu kitaptaki her hikâye iki kahramanın birbirleriyle mücadelesini ve bir yandan da kahramanların kendileriyle hesaplaşmalarını anlatıyor. Her kahraman diğerine ayna tutuyor. Murathan Mungan’ın sade ama incelikle işlediği dili, yeni ve eski kelimeleri ustalıkla kullanması, gereksiz diyaloglardan kaçması her öykünün tadına tat katıyor. Bir kitabı okurken onun içine girebilmek, o anı yaşayabilmek önemlidir. Mungan’ın öykülerinde çizdiği atmosfer öyle güçlü ki, yağmurdan sonra topraktan çıkıp burnunuza dolan buğuyu sayfaların arasında hissedebiliyorsunuz. İlk öykü, Şahmeran’ın Bacakları… Elbette bir Şahmeran ö...
Devamı

Bir Ölünün Defteri - Halid Ziya Uşaklıgil

Resim
KARA KAPLI DEFTERİN KARA YAZILARI Bir Ölünün Defteri ’ni tutuyorum elimde, içim ürperiyor. Ne bulacağım içinde dersiniz?  Yarım kalan hayaller ve yaşanamamış bir hayat mı, saadet ve umut dolu yazılar mı? Elbette ikincisini yeğlerim ama yazar Halit Ziya olunca birincinin cevabını bulacağınız su götürmez. Servet-i Fünun yazarları gibi o da melankoli ve dram sever çünkü. Hatta acı var mı acı repliğiyle sorarsanız, size evet der. Bir Ölünün Defteri ,  Osman Vecdi adlı kahramanın günlüğüdür. Vecdi günlüğünde, halasının kızı Nigar’a olan aşkını anlatır. Çocukluk yıllarından başlayarak ele aldığı anılarını, Nigar ve arkadaşı Hüsam ile tanışıklıklarını ve onlara karşı hissettiklerini kaleme alır. Eser bu şekliyle Genç Werther’in Acıları’ nı hatırlatıyor sanki. İkisi de günlük biçiminde yazılmış ve sevdiğine kavuşamamış melankolik kişilikleri ele alıyor. Werther’in dramla biten aşk hikâyesine benzer biçimde noktalanıyor Vecdi’nin hayatı. Vecdi’nin günlüğünü Hüsam tanıtır bizlere. H...
Devamı