Günlüğüm - 47

Sevgili Günlük,
Bugün Türkiye'de ilk kez Cumhurbaşkanlığı seçimi yapıldı. Bizler cumhur olarak gidip başkanımızı seçmek için oy verdik. Son on iki yıldır iktidarda olan partinin başkanı ne yazık ki seçimi önde götürüyor.
Televizyonu kapattık, yalan dolanla dolu bir balkon konuşması daha dinlemeye tahammülümüz kalmadı artık. Bu yazıyı bitirdikten sonra bilgisayarımı ve telefonumu da kapatacağım.
Ama artık bu ülkenin azınlık vatandaşlarından biri olduğumu biliyorum. Alevisi, ermenisi, çapulcusu, rumu, yahudisi, solcusu, kadıköy vapurundan ineni, kahkaha atan kadını, boy vermeyip oy vereni derken on dört parti, dernek, sivil toplum örgütü falan bir araya geldik de %40 edemedik... Hani bize beyaz türk diyorlardı ya, renk değiştirdik...
Evet günlük, belki konuşuyor olsan bana derdin ki, ne yani sen böyle olacağını tahmin etmiyor muydun... Elbette ediyordum herkes gibi... Ama aylarca görüşmeler yapılıp da ortaya çıkarılan çatı adayının en azından 30 Mart seçimlerinden daha fazla oy alabileceğini umut ediyordum.
Şimdi sayın Kılıçdaroğlu ve Bahçeli'den meydana çıkıp bulabildikleri en muhafazakar adayla bizi bu duruma nasıl ve neden düşürdüklerini açıklamalarını bekliyorum. Neden İhsanoğlu, bu isim aklınıza nasıl geldi, kulağınıza kim üfledi??? CNNTürk'te açıkladığınız gibi istişarelerde bulunduk, demekle olmaz ki...
Emine Ülker Tarhan'ın meşhur ettiği Pauli'nin sözünü hatırladım şimdi:
"Doğru değil de ne demek, bu yanlış bile değil."
Peki kaybettiğimiz değerlerin bedelini, yanlış bile yapmaktan aciz liderlerin hangisi ödeyecek???


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Okumak ya da Okumamak: "Kayıp Zamanın İzinde"

Resim
2019 yılı bahar aylarında Gergedan Atölye'de son toplantılarımızı yaparken bir Proust dalgası dolaşmıştı odanın içinde. Dalgayı başlatan atölyemizin müdavimlerinden Canan Hanım'dı. Okur muyuz, okumaz mıyız diye düşünürken o dalgaya kapılıp "Evet," demiş buldum kendimi. O yaz Proust okumakla geçti. Benim için Proust okumak sadece Kayıp Zamanın İzinde 'yi okumakla biten bir iş değil. Anlatmak üzere okuduğum her kitabın ve yazarın çevresinde onlarca kez dönüp iç içe geçen bir sürü okuma çemberi çizdiğimi söylersem abartmış olmam. Başta Mehmet Rifat'ın yazdıkları olmak üzere o büyük romana geçmeden o kadar çok şey okudum ki neredeyse kitabın hangi cildinde ne var, nasıl anlatıyor, metnin içinde nelerle karşılaşacağım, hepsini biliyordum. Oysa romanı okumaya başladığımda pek de düşündüğüm gibi olmadı. Anladım ki yazarın sunduğu evren benim düşündüğümden çok daha katmanlıydı. 2019 Ekim'inde Gergedan Kitabevi'nin arka odasında yirmi kişilik bir yolculuktu  Ka...
Devamı

Cenk Hikayeleri - Murathan Mungan

Resim
Cenk Hikâyeleri’ni ilk kez 1986 yılında Remzi Kitabevi yayınlamış. Elimdeki 2010 yılında Metis’ten çıkan on ikinci basım. Kapak resmi Fatma Tülin Öztürk tarafından bu eser için özel olarak yapılmış. Ne yazık ki öyküye hak ettiği değeri vermeyen okurlarımızın yirmi dört yılda da olsa bir öykü kitabını on ikinci basıma taşımış olmaları ne mutlu. İçinde altı öykü barındıran bu kitaptaki her hikâye iki kahramanın birbirleriyle mücadelesini ve bir yandan da kahramanların kendileriyle hesaplaşmalarını anlatıyor. Her kahraman diğerine ayna tutuyor. Murathan Mungan’ın sade ama incelikle işlediği dili, yeni ve eski kelimeleri ustalıkla kullanması, gereksiz diyaloglardan kaçması her öykünün tadına tat katıyor. Bir kitabı okurken onun içine girebilmek, o anı yaşayabilmek önemlidir. Mungan’ın öykülerinde çizdiği atmosfer öyle güçlü ki, yağmurdan sonra topraktan çıkıp burnunuza dolan buğuyu sayfaların arasında hissedebiliyorsunuz. İlk öykü, Şahmeran’ın Bacakları… Elbette bir Şahmeran ö...
Devamı

Bir Ölünün Defteri - Halid Ziya Uşaklıgil

Resim
KARA KAPLI DEFTERİN KARA YAZILARI Bir Ölünün Defteri ’ni tutuyorum elimde, içim ürperiyor. Ne bulacağım içinde dersiniz?  Yarım kalan hayaller ve yaşanamamış bir hayat mı, saadet ve umut dolu yazılar mı? Elbette ikincisini yeğlerim ama yazar Halit Ziya olunca birincinin cevabını bulacağınız su götürmez. Servet-i Fünun yazarları gibi o da melankoli ve dram sever çünkü. Hatta acı var mı acı repliğiyle sorarsanız, size evet der. Bir Ölünün Defteri ,  Osman Vecdi adlı kahramanın günlüğüdür. Vecdi günlüğünde, halasının kızı Nigar’a olan aşkını anlatır. Çocukluk yıllarından başlayarak ele aldığı anılarını, Nigar ve arkadaşı Hüsam ile tanışıklıklarını ve onlara karşı hissettiklerini kaleme alır. Eser bu şekliyle Genç Werther’in Acıları’ nı hatırlatıyor sanki. İkisi de günlük biçiminde yazılmış ve sevdiğine kavuşamamış melankolik kişilikleri ele alıyor. Werther’in dramla biten aşk hikâyesine benzer biçimde noktalanıyor Vecdi’nin hayatı. Vecdi’nin günlüğünü Hüsam tanıtır bizlere. H...
Devamı