Kitap Okumak

Okumakla ilgili zihnimde yer etmiş ilk anı, ilkokul öğretmenim Gülen Hanım'ın her ay yaptığı bir dakikada kaç kelime okuyabiliyorsunuz sınavıdır. O ay sınıfta okumak için seçtiği kitabın bir sayfasını açar ve sırayla bizi yanına çağırarak bir dakika içinde kaç kelime okuduğumuzu belirlerdi. Su sınavlardan birinde sevgili öğretmenim eliyle yüzüme doğru beş parmağını kaldırarak, sadece beş kelime ilerlemişsin, çok az, çok çok az, diyerek memnuniyetsizliğini ifade etmişti. O kadar üzülmüştüm ki ertesi ay sınıf birincisi olmak için elime ne geçerse sesli sesli okumaya başladım. Başardım da ama bir başka arkadaşımla birinciliği paylaşarak. Daha sonra öğretmenimiz velilere birer mektup göndererek sınıf kütüphanesi kurabilmek için para toplamak istediğini bildirmişti. Sınıfımızda gerçekten maddi zorluk yaşayan bir iki arkadaşımız dışında hepimizin aileleri destek olmuş ve bir sınıf kütüphanesi kurmuştuk. Arkadaş Yayınları'ydı sanıyorum... Bütün kitaplarımız oradan alınmıştı. Gülen öğretmen beş yıl boyunca her yıl daha da fazlalaştırarak o kitapları okuttu bize. Her ay herkes kütüphaneden bir kitap okur ve kitapla ilgili düşüncelerini sınıfla paylaşırdı. O kütüphaneden ilk okuduğum kitap Abbas Sayar'ın Yılkı Atı adlı romanıdır. İşte kitap okuma maceram böyle başladı benim ve otuz yıldan fazladır da devam ediyor. Bana kitap okumayı öğreten ve sevdiren Gülen Öğretmen'ime çok şey borçluyum. Şimdi o benim kitaplarımı okuyor:)
Kendime ait ilk kitabım Denizler Altında Yirmi Bin Fersah'tı. Kaptan Nemo... O ilk kitapla birlikte kitap okuma ve kendi kitaplığımı oluşturma sevdam gün geçtikçe bir tutku halini aldı. Önceleri bana uygun olduğunu düşündüğüm her kitabı okurken büyüdükçe kitap seçmeyi öğrendim. Artık kendime ait geniş sayılabilecek bir kitaplığım var. Ve her zaman okunmak için sırada bekleyen en az on kitabım olur. Zaman zaman hepsini indirir, elden geçirir, şöyle bir içlerini karıştırırım. Benim için zamanda yolculuk gibi...
Zaman içinde okuma şeklim ve tekniğim de değişti. Ama en büyük değişim yazmak hayatımın amacı olduğunda ortaya çıktı. Artık okurken detayları kaçırmamaya, atmosferi, kurguyu dikkatle incelemeye çalışıyorum. Eskiden okuduğum kitaplarda bir tek çizik olsun istemezdim. Şimdi okurken elimde kalem oluyor mutlaka. Beğendiğim cümleleri, bazı tasvirleri, bazı fikirleri çizip kendi zihnimde unutulmaz kılmaya çalışıyorum. Hatta zaman zaman ukalalık yapıp, ben bu bölümü şöyle yazardım, dediğim bile oluyor.
Kitapla aşkım böylece devam ediyor. 
Hani kimi zaman gazetelerde, gençler okumuyorlar, gibi başlıklar görüyoruz ya. Aslında okuyorlar bence ama okunacak olanı bilemiyorlar. Kolay, kısa, keyifli, romantik, fantastik şeyler okumayı seviyorlar. Klasikleri bilmiyorlar, tanımıyorlar... Anna Kareninna'nın dünyanın en romantik yapıtlarından biri olduğunun farkında değiller. Çünkü her kitabın ayrı bir dünya, yeni bir pencere açtığını görmüyorlar. Bizler erken yaşta kitapla tanıştık çünkü tek penceremiz oydu. Onlar kitabın değerini çok sonra anlayacaklar, ekrandaki pencereyi kapattıklarında.
06.12.2010

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Okumak ya da Okumamak: "Kayıp Zamanın İzinde"

Resim
2019 yılı bahar aylarında Gergedan Atölye'de son toplantılarımızı yaparken bir Proust dalgası dolaşmıştı odanın içinde. Dalgayı başlatan atölyemizin müdavimlerinden Canan Hanım'dı. Okur muyuz, okumaz mıyız diye düşünürken o dalgaya kapılıp "Evet," demiş buldum kendimi. O yaz Proust okumakla geçti. Benim için Proust okumak sadece Kayıp Zamanın İzinde 'yi okumakla biten bir iş değil. Anlatmak üzere okuduğum her kitabın ve yazarın çevresinde onlarca kez dönüp iç içe geçen bir sürü okuma çemberi çizdiğimi söylersem abartmış olmam. Başta Mehmet Rifat'ın yazdıkları olmak üzere o büyük romana geçmeden o kadar çok şey okudum ki neredeyse kitabın hangi cildinde ne var, nasıl anlatıyor, metnin içinde nelerle karşılaşacağım, hepsini biliyordum. Oysa romanı okumaya başladığımda pek de düşündüğüm gibi olmadı. Anladım ki yazarın sunduğu evren benim düşündüğümden çok daha katmanlıydı. 2019 Ekim'inde Gergedan Kitabevi'nin arka odasında yirmi kişilik bir yolculuktu  Ka...
Devamı

Cenk Hikayeleri - Murathan Mungan

Resim
Cenk Hikâyeleri’ni ilk kez 1986 yılında Remzi Kitabevi yayınlamış. Elimdeki 2010 yılında Metis’ten çıkan on ikinci basım. Kapak resmi Fatma Tülin Öztürk tarafından bu eser için özel olarak yapılmış. Ne yazık ki öyküye hak ettiği değeri vermeyen okurlarımızın yirmi dört yılda da olsa bir öykü kitabını on ikinci basıma taşımış olmaları ne mutlu. İçinde altı öykü barındıran bu kitaptaki her hikâye iki kahramanın birbirleriyle mücadelesini ve bir yandan da kahramanların kendileriyle hesaplaşmalarını anlatıyor. Her kahraman diğerine ayna tutuyor. Murathan Mungan’ın sade ama incelikle işlediği dili, yeni ve eski kelimeleri ustalıkla kullanması, gereksiz diyaloglardan kaçması her öykünün tadına tat katıyor. Bir kitabı okurken onun içine girebilmek, o anı yaşayabilmek önemlidir. Mungan’ın öykülerinde çizdiği atmosfer öyle güçlü ki, yağmurdan sonra topraktan çıkıp burnunuza dolan buğuyu sayfaların arasında hissedebiliyorsunuz. İlk öykü, Şahmeran’ın Bacakları… Elbette bir Şahmeran ö...
Devamı

Bir Ölünün Defteri - Halid Ziya Uşaklıgil

Resim
KARA KAPLI DEFTERİN KARA YAZILARI Bir Ölünün Defteri ’ni tutuyorum elimde, içim ürperiyor. Ne bulacağım içinde dersiniz?  Yarım kalan hayaller ve yaşanamamış bir hayat mı, saadet ve umut dolu yazılar mı? Elbette ikincisini yeğlerim ama yazar Halit Ziya olunca birincinin cevabını bulacağınız su götürmez. Servet-i Fünun yazarları gibi o da melankoli ve dram sever çünkü. Hatta acı var mı acı repliğiyle sorarsanız, size evet der. Bir Ölünün Defteri ,  Osman Vecdi adlı kahramanın günlüğüdür. Vecdi günlüğünde, halasının kızı Nigar’a olan aşkını anlatır. Çocukluk yıllarından başlayarak ele aldığı anılarını, Nigar ve arkadaşı Hüsam ile tanışıklıklarını ve onlara karşı hissettiklerini kaleme alır. Eser bu şekliyle Genç Werther’in Acıları’ nı hatırlatıyor sanki. İkisi de günlük biçiminde yazılmış ve sevdiğine kavuşamamış melankolik kişilikleri ele alıyor. Werther’in dramla biten aşk hikâyesine benzer biçimde noktalanıyor Vecdi’nin hayatı. Vecdi’nin günlüğünü Hüsam tanıtır bizlere. H...
Devamı